Topunuz Toplum...

Bir insan düşünün. Kendini küfürle ifade edebilen, çok ta iyi küfreden. Ettiği küfürleri savunurken dahi sinir krizleri geçirip, her an küfredecekmiş hissi veren hakaretlerinin aslında eleştiri olduğunu, hatta bunun babanın çocuğunu, annenin babayı, çocuğun annesini-babasını eleştirmesi gibi olduğunu iddia eden, ettiği küfürlere kızan muadillerine "Halk dalkavukları" diyen biri;
Tabi ki Bekir Coşkun...
Bugün yine "Halka rağmen halk içincilik" yapmış köşesinde;
Daha yazısının başlığında kendini frenlemiş "Topumuz Toplum"!!!
O başlığı atarken aslın da başka neler düşündüğünü tahmin edebiliyoruz.
Yazı yazdığı gazetenin konumu ve tirajı gereği bazı kelimeleri sakınsa da limitinin sonlarını zorladığı, hatta denge gözeterek yer yer aştığı aşikar.
Tabi ki baba oğlunu eleştirecek, hatta çok kızacak, belki şamarı basacak.
Fakat Bekir Coşkun'un bu teşbihi, eşeğin kulağına suyu kaçırmıştır.
Çünkü bu teşbihte baba oğlunu eleştirmekle, kızmakla, şamarı basmakla bırakmıyor, annesini de, kızkardeşini de, evdeki ninesini, dedesini de dövüyor, sövüyor. Akşam eve alkollü geliyor, bazen sinirle çocuğunun üzerinde izmarit söndürüyor, işkence ediyor. Mahalleli "Ne yapıyorsun ?" diye çıkışınca "Arka çıkmayın çocuğa, şımartıyorsunuz" diyor.

İşte Bekir Coşkun böyle anlık gidip gelmeleri olan, dengesiz bir ruh haliyle orada bir yerde, çeşit olsun diye elde tutulan, şerbeti dökülmemiş, gofret gibi yenen cevizli baklava, bir çeşit salata malzemesi, öğünlük, aparatif bir keyif...
Yani yesende oluyor yemesen de...